ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ:”ΔΙΗΝΕΚΕΙΣ ΦΩΤΙΕΣ”
Το πύρινο δράμα της Πατρίδος μας συνεχίζεται. Δυστυχώς έχουμε θρηνήσει και νεκρούς. Και για τους πληγέντες συμπολίτες μας, το δράμα θα συνεχιστεί και όταν σβήσουν οι φωτιές. Ανάμεσα στα αποκαΐδια των περιουσιών τους θα αναζητούν, χωρίς ελπίδα, την κρατική αρωγή. Όπως και τόσοι άλλοι στο παρελθόν. Αυτή είναι η απάνθρωπη πραγματικότητα, που δυστυχώς είναι προς το παρόν αναπόφευκτη.
Αυτό όμως που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, είναι η ίδια η τραγωδία.
Το ακρατές κράτος εμφανίσθηκε απροετοίμαστο, σπασμωδικά ανέτοιμο και εν τέλει αναποτελεσματικό. Μας προκαλεί δέος ότι, μια φωτιά σε έναν ημιαστικό ιστό όπως η Βαρυμπόμπη, μπορεί τόσο εύκολα να μην ανιχνευθεί έγκαιρα και να ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό που απείλησε να κάψει και καθαρά αστικές περιοχές.
Για τις άλλες πληγείσες περιοχές, όπως η Εύβοια, η Ρόδος, η Ηλεία, η Μεσσηνία, η Λακωνία κλπ ίσως υπάρχει μια κάποια «τεχνική» εξήγηση για το πώς ξέφυγε η φωτιά, αλλά για την Βαρυμπόμπη δεν υπάρχει.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σοβαρή αν συνυπολογίσουμε ότι η κυβέρνηση δια στόματος Πρωθυπουργού και Υπουργών του, είχε καθησυχάσει τους πολίτες από τον Ιούνιο, δηλώνοντας ότι έχουν κάνει μια «πρότυπη προετοιμασία» για την θερινή περίοδο.
Προφανώς τίποτε τέτοιο δεν είχε γίνει, οπότε αυτές οι δηλώσεις πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο εκτενούς και πολύπλευρης έρευνας.
Το πρόσφατο διάγγελμα του Πρωθυπουργού ήταν αναιμικό και η αβέλτερη συγγνώμη που ζήτησε είναι επιεικώς απαράδεκτη. Συγγνώμη σημαίνει «αποδεκτή σύμφωνη γνώμη». Πως είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός να ζητά σήμερα την σύμφωνη γνώμη των πολιτών, για μια ουσιαστική αποτυχία τεραστίων διαστάσεων, για μια καταστροφή ανυπολόγιστων διαστάσεων; Χάθηκαν περιουσίες, εξαφανίζονται δάση και καλλιέργειες, ενώ επιτελείται μια οικολογική καταστροφή άνευ προηγουμένου.
Τα αρχικά μεθεόρτιά της, θα εκδηλωθούν (μάλλον) με τις πρώτες βροχές του χειμώνα, που είναι βέβαιον ότι θα επιφέρουν επιπλέον καταστροφές.
Οι παντοειδείς πυροσβεστικές δυνάμεις αγωνίζονται με πραγματική αυταπάρνηση και τιτάνια ψυχικά αποθέματα, αλλά το έργο τους δυσχεραίνεται εύλογα από την έλλειψη απαρτιωμένης υλικοτεχνικής προετοιμασίας, λειτουργικής οργάνωσης και κατάλληλης διοίκησης σε ανώτατο επίπεδο.
Οι Έλληνες για μιαν ακόμη φορά ακούμε ποκίλες δικαιολογίες του τύπου: «εμείς αντιδράσαμε καλύτερα από τους προηγούμενους». Όμως τέτοιες τοποθετήσεις δεν είναι πλέον αρκετές. Οι καταστροφές συνεχώς αυξάνουν και το μέλλον των παιδιών μας υποθηκεύεται.
Η Ελλάδα αξίζει Ηγεσίες που είναι ικανές και αποτελεσματικές και όχι εξουσίες που είναι απλώς, «μη χειρότερες» από τις κάθε χειρότερες προηγούμενές τους.
Στην χώρα μας η ανακύκλωση στην εξουσία, των ημι-ικανών, των ημι-εργατικών, των ημι-σοβαρών, των ημι-τιμίων, είναι και η μόνη ανακύκλωση που διενεργείται απαρέγκλιτα και μάλιστα σε «έξωθεν» προδιαγεγραμμένους κύκλους.
Οι Έλληνες πρέπει να απαιτήσουμε ικανές ελληνοκεντρικές Ηγεσίες, που θα θέτουν σε πρώτη μοίρα την ευημερία των Ελλήνων και όχι των απροσώπων «τεχνοκρατικών» αριθμών. Η τεχνοκρατική αντίληψη του συλλογικού δρωμένου είναι εργαλείο και όχι αυτοσκοπός. Πρώτιστος στόχος της Πολιτείας πρέπει να είναι η ασφάλεια και η ευημερία των Ελλήνων.
Η πολιτική σκηνή της χώρας παρουσιάζει τεράστιο έλλειμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης, τεράστιο κενό αποτελεσματικότητας και καινοτόμων πρωτοβουλιών. Συνακόλουθα γεννάται το αμείλικτο ερώτημα: Έως πότε;
Έως πότε θα ανεχόμαστε να είμαστε αναλώσιμοι πολίτες – θύματα; Έως πότε θα παρακαλάμε για αυτά που δικαιούμεθα να μας παρέχονται; Έως πότε τα χρήματά μας θα οδηγούνται σε ασαφείς «μαύρες τρύπες»; Έως πότε θα εμπιστευόμαστε τους προεκλογικούς «σωτήρες», που από τις 12 το βράδυ της Κυριακής των εκάστοτε εκλογών, όταν η προεκλογική άμαξα μετατρέπεται σε κολοκύθα, μετατρέπονται από αστραφτεροί πρίγκηπες σε ρυπαρούς βουλιμικούς βάτραχους; Ας συλλογιστεί ο καθένας ξεκάθαρα.
Προφανώς την δεδομένη στιγμή πρέπει να εργασθούμε όλοι για να περισώσουμε ότι μπορούμε. Όταν όμως παρέλθει η ώρα του πύρινου συναγερμού, τότε πρέπει να απαιτήσουμε μια πολυεπίπεδη απόδοση ευθυνών, να απαιτήσουμε αποζημιώσεις, πρακτικές και ηθικές. Να απαιτήσουμε δίωξη των όντως υπευθύνων (που προφανώς υφίστανται, διότι τα φρικαλέα προβλήματα δεν προέκυψαν εκ του μηδενός) και να θωρακίσουμε την Ελλάδα, ώστε κανείς να μην μπορεί στο μέλλον να παραπλανήσει τον λαό με κούφια λόγια «πρότυπης προετοιμασίας».
Όσοι πιστεύουμε στο Έθνος ως κυρίαρχο ιστορικό υποκείμενο και αγωνιζόμαστε για αυτό, δεν εκπλαγήκαμε από την όλη κατάσταση. Ελπίζουμε όμως να έχουν επί τέλους εκπλαγεί οι υπόλοιποι, εκείνοι που αγοράζουν εύπιστα την δόλια τεχνητή εικόνα των ΜΜΕ ως πραγματική και να προβούν στις σωστές επιλογές.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από τις διάφορες πολιτικές ομάδες και τα εμπλεκόμενα πρόσωπα διενεργούνται ποικίλες καταγγελίες, ερωτήσεις και πρωτοβουλίες. Όμως πρέπει να αντιληφθούμε πως οι έμπρακτες λύσεις θα δοθούν εντός των τειχών και όχι εκτός αυτών. Αν εμείς δεν μπορούμε ως λαός να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας, πως είναι δυνατόν να ζητάμε από τους ξένους να το πράξουν; Παράταιρες καταγγελίες, ανυπόστατες κατηγορίες, δαιμονολογικοί αφορισμοί και μεγαλόστομες απειλές είναι ολότελα άχρηστες και αποβλητέες.
Θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων, αμέριστη συμπαράσταση στους πληγέντες συμπολίτες μας και καλή δύναμη και κουράγιο στις αγωνιζόμενες δυνάμεις πυροσβεστών, εθελοντών και πολιτών.
Αθανάσιος Κωνσταντίνου
Ευρωβουλευτής