Προς μια Νέα Εποχή Εθνών-Κρατών – Πενήντα Χρόνια Υπερτροφοδοτούμενης Παγκοσμιοποίησης – “Ο θάνατος της Δύσης” του Πάτρικ Μπιουκάναν
Σύμφωνα με τον Αμερικανό Πάτρικ Μπιουκάναν, παλαιοσυντηρητικό συγγραφέα, πολιτικό σχολιαστή, αρθρογράφο, πολιτικό και εκφωνητή (που ήταν βοηθός και ειδικός σύμβουλος στους προέδρους των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, Τζέραλντ Φορντ και Ρόναλντ Ρέηγκαν), οι ευρωπαϊκές χώρες πεθαίνουν. Ο Μπιουκάναν σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από το 2002, στο βιβλίο του «Ο θάνατος της Δύσης – Πώς οι ετοιμοθάνατοι πληθυσμοί και οι εισβολές μεταναστών θέτουν σε κίνδυνο τη χώρα και τον πολιτισμό μας» («The Death of the West -How Dying Populations and Immigrant Invasions Imperil Our Country and Civilization»), το οποίο απεικονίζει γραφικά τις καταστροφικές δημογραφικές τάσεις των χωρών της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του ΟΗΕ, ο Μπιουκάναν προειδοποιεί ότι εάν συνεχιστούν τα αρνητικά ποσοστά γεννήσεων (εδώ και δεκαετίες), ολόκληρη η Ευρώπη από την Ισλανδία μέχρι τη Ρωσία θα συρρικνωθεί από 728 σε 556 εκατομμύρια κατοίκους περίπου μέχρι το 2040.
Σε άλλα 50 χρόνια, θα έμεναν μόνο 207 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, δηλαδή ένας πληθυσμός που είναι λιγότερο από το ένα τρίτο του σημερινού πληθυσμού. Η Ευρώπη δεν γνώρισε ποτέ μια τέτοια περίοδο δημογραφικής κατάρρευσης, εκτός από την τρομακτική επιδημία του «Μαύρου Θανάτου» του Μεσαίωνα που εξόντωσε το ένα τρίτο των κατοίκων της ηπείρου.
Οι συνέπειες των αρνητικών ποσοστών γεννήσεων δεν αποτελούν πλέον μακρινή απειλή που πρέπει να αγνοούνται ή να παραμερίζονται σκόπιμα από ανεύθυνους ή κατ΄εντολήν «επιφανειακούς» παρατηρητές. Είναι ιδιαίτερα αισθητές ακόμα και τώρα. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης 2008-2009, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Γαλλία μείωσαν τις πληρωμές κοινωνικής πρόνοιας όχι μόνον επειδή τα χρηματοοικονομικά τους συστήματα ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά και λόγω των δυσμενών δημογραφικών τάσεων. Πρακτικά, σε όλες τις δυτικές χώρες, οι πληρωμές για την υγεία και τις συντάξεις γίνονται όλο και μεγαλύτερο βάρος, επειδή η αναλογία πληθυσμού σε ηλικία εργασίας προς πληθυσμό σε συνταξιοδότηση επιδεινώνεται σταθερά. Εάν δεν αντιστραφούν οι σημερινές τάσεις, το ένα τρίτο των ανθρώπων που γεννιούνται στην Ευρώπη θα είναι άνω των 60 ετών έως το 2050.
Η Παγκοσμιοποιημένη Μαζική Μετανάστευση ως Ψευδεπίγραφη Πανάκεια για μια Γηρασμένη Ευρώπη
Καθώς αυξάνεται η μέση στατιστική ηλικία των Ευρωπαίων, αυξάνεται και η ροή της παράνομης και νόμιμης μετανάστευσης. Το 1999, μισό εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες έφτασαν στις χώρες της ΕΕ, που ήσαν δέκα φορές μεγαλύτερος από την εισροή του 1993. Το καλοκαίρι του 2015, η διαβόητη Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, χωρίς καμία προειδοποίηση, δήλωσε ότι η χώρα της ήταν έτοιμη να υποδεχθεί πρακτικά απεριόριστους αριθμούς πραγματικών ή εικαζόμενων προσφύγων. Η είδηση αυτής της απίστευτης προοπτικής «οικονομικής προόδου» εξαπλώθηκε αστραπιαία σε πολλές φτωχές χώρες και, όπως ήταν αναμενόμενο, η Γερμανία πλημμύρισε από μια εισροή 1,3 εκατομμυρίων απόρων μεταναστών από την Ασία και την Αφρική.
Πολλοί παρατηρητές θεώρησαν ότι οι ενέργειες της Μέρκελ ήσαν απλώς άστοχες ή βλαβερές, δεδομένων των τεράστιων προβλημάτων και δαπανών που αντιμετώπισαν αμέσως οι γερμανικές αρχές για την παροχή στους μετανάστες στέγης, υπηρεσιών υγείας, προνοίας και σχολείων για τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, η «αποφασιστική» Μέρκελ και οι ελίτ της ΕΕ χαιρέτησαν αυτήν την εξέλιξη, καθώς προώθησε (μάλλον απροσδόκητα) την ατζέντα τους για τη διευκόλυνση της μαζικής μετανάστευσης στην ΕΕ.
Οι στατιστικές εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών που αναφέρει ο Μπιουκάναν, οι συστάσεις της ΕΕ για το θέμα και το γενικό εύρος της συζήτησης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης-Παραπληροφόρησης για αυτό το θέμα, δείχνουν γενικά προς μια κατεύθυνση. Το βασικό πρόβλημα που επισημάνθηκε είναι η υποτιθέμενη «οικονομική αναγκαιότητα» διατήρησης σχετικά σταθερής της αναλογίας μεταξύ ατόμων σε ηλικία εργασίας και συνταξιούχων ατόμων. Σύμφωνα με αυτούς τους «πολιτικά ορθούς» και «καθεστωτικά ορθόδοξους» ειδικούς, ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να επιτραπούν πρωτοφανή επίπεδα μετανάστευσης. Εάν η Ευρώπη πρόκειται να διατηρήσει την τρέχουσα αναλογία 5 προς 1 μεταξύ των κατοίκων σε ηλικία εργασίας προς τους κατοίκους σε ηλικία συνταξιοδότησης μέχρι το έτος 2050, τότε υποτίθεται ότι «πρέπει να διευκολύνει τη μετανάστευση εκατοντάδων εκατομμυρίων ατόμων σε ηλικία εργασίας από τον Τρίτο Κόσμο» !
Μόνον η Αφρική και οι χώρες της Μέσης Ανατολής αναμένεται να παρέχουν μια τέτοια τεράστια ποσότητα «ανθρώπινων πόρων», την οποία ο ΟΗΕ και οι «ειδικοί» του πληθυσμού της ΕΕ πιστεύουν ότι απαιτεί η Ευρώπη. Συνοψίζοντας το πρόβλημα, ο Μπιουκάναν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είτε οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να υποβαθμίσουν ριζικά την ποιότητα των συνταξιοδοτικών τους συστημάτων είτε η Γηραιά Ήπειρος θα γίνει μέρος του Τρίτου Κόσμου. Όλα δείχνουν ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ ανέχονται και προωθούν την τελευταία πορεία.
Μια τρίτη εναλλακτική λύση —δηλαδή, ένα πρόγραμμα μαζικής στήριξης των νέων οικογενειών, σε συνδυασμό με μέτρα για την αύξηση των ευκαιριών απασχόλησης των νέων — δεν περιλαμβάνεται στις επιλογές πολιτικής που εξετάζονται σοβαρά από τους παγκοσμιοποιητές ή τους μηχανικούς του ΟΗΕ και της ΕΕ. Μάλιστα, μερικά από τα πιο ριζοσπαστικά μέλη διαφόρων «πράσινων» κομμάτων και κινημάτων υποστηρίζουν τη θέση ότι οι πολίτες των πλούσιων χωρών πρέπει να απέχουν από την ανατροφή παιδιών, ως θυσία που μπορούν να κάνουν στον πόλεμο της κλιματικής αλλαγής, καθώς «τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα αυξήσουν την πίεση του πληθυσμού στο περιβάλλον» !
Παραμελημένη κρατική στήριξη στις νέες οικογένειες
Η δημογραφική κατάρρευση της Ευρώπης είναι το σοβαρότερο ζήτημα που αντιμετωπίζει το μέλλον μας. Η γήρανση της Ευρώπης βαραίνει ήδη σε μεγάλο βαθμό τις προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη, τη φερεγγυότητα των συστημάτων πρόνοιας και τις αμυντικές δυνατότητες.
Εάν οι νέοι Ευρωπαίοι αναζητούν μια κοινή πρόκληση, μια αίσθηση γενικού σκοπού και μια διέξοδο για τον αλτρουισμό τους, τότε ο πόλεμος των παγκοσμιοποιητών κατά της κλιματικής αλλαγής δεν είναι το ζήτημα που θα ικανοποιήσει την λαχτάρα τους για ουσιώδη δράση. Η «πράσινη ατζέντα» είναι μία εντυπωσιακή «διανοητική φωτοβολίδα», ενα πλέγμα επιχειρήματων το οποίο παραπλανά και αποσπά την προσοχή από πράγματι σημαντικά θέματα. Είναι λογικό σφάλμα και τεχνική παραπλάνησης που σκοπό έχει να οδηγήσει τους λαούς σε ενα λάθος συμπέρασμα, για τούτο και πρέπει να εκτεθεί ως τέτοια. Ο κύριος λόγος που οι Ευρωπαίοι πιέζονται να θυσιάσουν την υλική τους ευημερία είναι η ανάγκη των παγκοσμιοποιητών να μειώσουν την πίεση στις παγκόσμιες τιμές ενέργειας. Εάν οι δυτικές χώρες μπορούν να παρακινηθούν να μειώσουν περαιτέρω τα επίπεδα κατανάλωσής τους, τότε η επιχείρηση παγκοσμιοποίησης της εκβιομηχάνισης του Τρίτου Κόσμου μπορεί να συνεχιστεί για λίγο. Εάν οι τιμές της ενέργειας αυξηθούν πάρα πολύ, τότε αυτό το κακοσχεδιασμένο και κακόγουστο έργο της μεταφοράς εμπορευμάτων επί χιλιάδες χιλιόμετρα από μακρινά εργοστάσια σε καταναλωτικά καταστήματα θα σταματήσει.
Η πραγματική πρόκληση για την Ευρώπη είναι η δημογραφική κατάρρευση. Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μια σταθερή δέσμευση από το κράτος να βοηθήσει τους νέους ώστε να αποφασίσουν να μεγαλώσουν παιδιά χωρίς να ανησυχούν για την κατάπτωση στη φτώχεια. Δείτε το ανερχόμενο «Κόμμα των Πρασίνων» της Γερμανίας : Yποστηρίζεται σθεναρά από νέους έως 30 ετών, οι οποίοι εμπνέονται πηγαία από τη συναρπαστική προοπτική να σώσουν το οικοσύστημα του πλανήτη μέσω ευρύτερης και μεγαλύτερης διεθνούς συνεργασίας ! Πρέπει να γίνει καθήκον των ευρωπαϊκών εθνικιστικών, εθνικών και πατριωτικών κινημάτων να αποδείξουν ότι ακριβώς η παθιασμένη δέσμευση των διεθνιστών να εξισώσουν τις οικονομικές συνθήκες στον κόσμο είναι ο κύριος λόγος για τον οποίον αντιμετωπίζουμε μια κλιματική κρίση !
Οι ανθιστάμενοι Ευρωπαίοι πατριώτες πρέπει να αναζητήσουν πολιτικές που θα σταματήσουν την αιμορραγία του εθνικού πλούτου στο εξωτερικό, θα επιστρέψουν τη μεταποιητική δραστηριότητα στην Ευρώπη, θα στηρίξουν τους τοπικούς παραγωγούς και θα δώσουν στους νέους υλικά κίνητρα για να δημιουργήσουν οικογένειες. Οι κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας έχουν κάνει ορισμένες αποφασιστικές κινήσεις προς αυτή την σωστή κατεύθυνση, ιδίως όσον αφορά τη βοήθεια σε νέες οικογένειες και τα πολιτικά αποτελέσματα αυτών των θέσεων ήταν πολύ καλά για τα κυβερνώντα κόμματα. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να αμφιβάλλουμε ότι οι Ευρωπαίοι «λαϊκιστές» πρέπει να υιοθετήσουν παρόμοιες πολιτικές. Οι Εθνικιστές θα μπορούσαν να αφαιρέσουν το εκλογικό σώμα της νεολαίας των κάθε λογής Πρασίνων δείχνοντας ότι οι ίδιοι ενδιαφέρονται πράγματι για τις συγκεκριμένες, ανεκπλήρωτες ανάγκες των νεαρών ψηφοφόρων. Προφανώς δεν είναι διόλου εύκολο αλλά είναι απόλυτα λογικό και ολοφάνερο.
Με εύλογη συνέπεια οι παγκοσμιοποιητές πιθανότατα θα αντιταχθούν σφοδρά σε όλα τα σοβαρά φιλογεννητικά εθνικά προγράμματα, φοβούμενοι ότι μπορεί να ενισχύσουν τα πατριωτικά αισθήματα και την εθνική συνοχή, ενώ θα μειώσουν επίσης τη φερόμενη ως «διεθνή αλληλεγγύη». Επίσης είναι ολότελα λογικό για τις χώρες που παρέχουν γενναιόδωρη υποστήριξη σε οικογένειες να αναμένουν ότι οι αποδέκτες της βοήθειας αυτής θα την ανταποδίδουν ζώντας και δουλεύοντας προς όφελος των εθνών τους, αντί να μεταναστεύσουν.
Όπως συνέβη στην πατρίδα μας μετά την εξοντωτική οικονομική κρίση, η Πολωνία και η Ουγγαρία αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα με τη μετανάστευση των νέων, κάτι που είναι ένας σημαντικός λόγος για την ισχυρή υποστήριξη που προσφέρουν και οι δύο χώρες στους νέους ομοεθνείς τους. Η επιτυχία των φιλο-γεννητικών πολιτικών αυτών των δύο χωρών της Ανατολικής-Κεντρικής Ευρώπης είναι ευπρόσδεκτη από τους δυτικοευρωπαίους διεθνιστές, οι οποίοι υπολογίζουν σε μια συνεχή μετανάστευση ατόμων σε ηλικία εργασίας από την Ανατολή.
Αν και η δημογραφική εικόνα που ζωγράφισε ο Πάτρικ Μπιουκάναν είναι καταθλιπτική, υπάρχει και μια θετική πλευρά στα άσχημα νέα : Τουλάχιστον οι τρομακτικοί αλλά σαφέστατοι αριθμοί και οι προβλέψεις του Μπιουκάναν μας αποκαλύπτουν με εντυπωσιακή σαφήνεια το όραμα που ονειρεύονται οι παγκοσμιοποιητές — δηλαδή τη σταδιακή ένωση της ΕΕ με την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Α. Κωνσταντίνου