Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ ΣΤΗΝ ΜΟΡΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ

Η είδηση ότι στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόρια, ξέσπασε φωτιά, δεν είναι πρωτότυπη. Πολλές φορές η «ευγνωμοσύνη» των «ωφελουμένων» αλλοδαπών (όπως τους λένε πλέον τα κρατικά ΜΜΕ), έχει εκφραστεί με παρόμοιες παραβατικές ή και παράνομες ενέργειες. Ενέργειες όμως, για τις οποίες το κράτος αν και επεμβαίνει «πυροσβεστικά», δεν αποδίδει ποτέ ευθύνες.

Οι «φιλοξενούμενοι» εκεί, που με το «έτσι θέλω» παραβίασαν τα Ελληνικά σύνορα και απαιτούν ότι απίθανο μπορεί να φανταστεί κανείς, διαβιούν ουσιαστικά και de facto υπεράνω του ελληνικού νόμου. Οι καταγγελίες από τους εντόπιους κατοίκους είναι πάμπολλες, επαναλαμβανόμενες και συνεχώς πέφτουν στο (νομικό) κενό.

Η είδηση για την χθεσινοβραδινό εμπρησμό είναι η πλέον πρόσφατη, αλλά η αμέσως προηγούμενη είδηση είναι εκείνη που κάνει τα πράγματα ιδιαιτέρως ανησυχητικά.

Μόλις χθες, μας ενημέρωσε η κυβέρνηση ότι, διενεργήθηκαν 1.900 έλεγχοι στους οποίους ευρέθησαν 35 θετικοί στον COVID19. Δηλαδή στο σύνολο του (επισήμως καταγεγραμμένου) πληθυσμού των 13.000 φιλοξενουμένων έγιναν μόνο 1.900 έλεγχοι και σε αυτούς το ποσοστό θετικών είναι υπερβολικά υψηλό αν αναλογισθούμε τις εκεί συνθήκες διαβίωσης, υγιεινής και στενού συγχρωτισμού.

Με ασφάλεια μπορούμε να συμπεράνουμε ότι συνολικά, οι θετικοί στον COVID19 ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες, εφόσον η κυβέρνηση μας έλεγε μόλις μερικούς μήνες πριν ότι «ένας που νοσεί μπορεί να μολύνει περί τους 400 άλλους».

Σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια πόσοι, (αλλά σίγουρα είναι πάρα πολλοί οι φιλοξενούμενοι), που μετά την φωτιά βρίσκονται χωρίς καταλύματα και πιθανότατα κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στο νησί.

Έχουμε άραγε άδικο να εικάζουμε ότι, την καταστροφή από την φωτιά των καταλυμάτων στο Κ.Υ.Τ. Μόριας θα την αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με άμεση μεταγωγή μεγάλου αριθμού φιλοξενουμένων στην ενδοχώρα; Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν μας έχει πείσει ότι εργάζεται με αποτελεσματικότητα και σοβαρότητα για να περιορίσει αυτούς τους πληθυσμούς και να διασφαλίσει την ειρήνη και την δημόσια υγεία στην περιοχή, αλλά και στην ευρύτερη επικράτεια.

Η περίπτωση του Κ.Υ.Τ. στην Μόρια είναι ακόμη σοβαρότερη, αν σκεφθεί κανείς ότι η συγκεκριμένη περιοχή, είναι χαρακτηρισμένη από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, ως «κόκκινη ζώνη» σε πιθανή τουρκική εισβολή. Δηλαδή είναι μία από τις περιοχές στις οποίες τα σχέδια επί χάρτου αναμένουν τον τουρκικό στρατό, αν υπάρξει προσβολή από την τουρκία.

Αντί όμως, να υπάρχει συστηματική και οργανωμένη πρόληψη ώστε, τέτοια γεωγραφικά σημεία να είναι θωρακισμένα και ασφαλή, αντίθετα εδώ και μερικά χρόνια, αποτελούν «ανοιχτή κερκόπορτα» αφού μαστίζονται από την ανεξέλεγκτη ουσιαστικά γκετοποίηση από φιλικούς προς τους τούρκους πληθυσμούς που με κάθε δυνατό τρόπο αποσταθεροποιούν την περιοχή.

Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε την πλειοψηφία στις εκλογές του 2019, προβάλλοντας μιαν ατζέντα αποτρεπτική για τους «μετανάστες», μιαν ατζέντα όμως που έμεινε σε προεκλογικές υποσχέσεις και μόνο. Στην πράξη η κυβέρνηση, ουδόλως εμπόδισε τις ροές, δεν απέλασε παράνομους μετανάστες και διόλου δεν εφάρμοσε πολιτική αποτροπής νέων εισροών. Ακόμη και η περίπτωση της «μάχης του Έβρου» όπως την λένε τα ΜΜΕ κάθε άλλο παρά επιτυχία της κυβέρνησης ήταν.

Για να καταλάβουμε τι συνέβει τότε, πρέπει να αντιληφθούμε ότι στον Έβρο, υπάρχει μια τεράστια συγκέντρωση στρατευμάτων με αποστολή να αντιμετωπίσουν τον τουρκικό στρατό. Αν δεν είχαν καταφέρει να σταματήσουν (εν μέσω έξαρσης πανδημίας) την εισβολή αόπλων και ουσιαστικά ταλαιπωρημένων παράνομων μεταναστών, τότε η κατάσταση για την Ελλάδα θα ήταν επιεικώς εξαιρετικά σοβαρή και επίφοβη. Αυτό βεβαίως ήταν και το σχέδιο της Τουρκίας, εξαπόλυσε δηλαδή τις μάζες των «μεταναστών» για να δοκιμάσει τις αντοχές του ελληνικού μηχανισμού και την ταχύτητα αντιδράσεως των υπευθύνων.

Δυστυχώς η ανοιχτή πληγή στο Κ.Υ.Τ. της Μόρια αιμορραγεί. Και παρά την επείγουσα εθνική ανάγκη για επούλωση, δεν υπάρχει καμία προσπάθεια από την κυβέρνηση για αποτελεσματική ίαση.

Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει τις ροές, να αυστηροποιήσει τις διαδικασίες ασύλου και να απελάσει άμεσα τον μέγιστο αριθμό των εισβολέων στην χώρα, οι οποίοι καμία σχέση με πρόσφυγες δεν έχουν.

Η Ελλάδα πρέπει να πιέσει σε διεθνές επίπεδο να υπάρξει ουσιαστική λειτουργία των hot spots στην Τουρκία, εφόσον μόνον η Τουρκία είναι στην πραγματικότητα χώρα υποδοχής προσφύγων και καμία άλλη χώρα, με βάση τους διεθνείς νόμους αλλά και την κοινή λογική.

Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από την δεσμευμένη, υποχωρητική και επιζήμια φοβική στάση, απέναντι στην Τουρκία αλλά και στους λεγομένους «συμμάχους και εταίρους».

Και τέλος η ελληνική κυβέρνηση οφείλει και πρέπει, να βάλει πάνω από την κομματική ευημερία, την ευημερία των Ελλήνων.

Αθανάσιος Κωνσταντίνου