INFELIX UCRAINA! 

Οι ρωσικές πολεμικές επιχειρήσεις επί του εδάφους της Ουκρανικής επικρατείας, καθώς και ο άμεσος κίνδυνος να θυσιαστεί και πάλι το αίτημα της ειρήνης προς χάριν των συγκεκαλυμμένων γεωπολιτικών συμφερόντων των υπερδυνάμεων Ανατολής και Δύσεως, ιδιαιτέρως εις βάρος των Ευρωπαϊκών συμφερόντων και των Ευρωπαίων πολιτών, μας αναγκάζουν να υπενθυμίσουμε, να επισημάνουμε και να καταγγείλουμε τους Ευρωπαίους συμμάχους και την φερ’ ειπείν «Διεθνή Κοινότητα», για την απροκάλυπτη διγλωσσία και την ανερυθρίαστη δολία εφαρμογή «δύο μέτρων και δύο σταθμών», σε αυτό που θα έπρεπε να είναι a priori η γενικευμένη και απαρέγκλιτη οριζόντια εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου.

Αναφέρομαι ασφαλώς στην απρόκλητο Τουρκική εισβολή του 1974 και στην συνεχιζομένη κατοχή του βορείου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στους εκτοπισμούς, στους αλύτρωτους αιχμαλώτους πολέμου, αλλά και στην έως σήμερα παράνομη, αδικαιολόγητη και θηριώδη κατοχή τμήματος ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Για αυτήν την εξόφθαλμη και ατιμώρητη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, παρά τις πολλαπλές «καταδίκες» εκ μέρους του ΟΗΕ, καθώς ουδέποτε εφαρμόστηκαν μέτρα κατά της Τουρκίας, «κατ’ ελάχιστον» αντίστοιχης έντασης με αυτά τα οποία καλούνται σήμερα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να επιβάλλουν στην Ρωσία, με κίνδυνο μάλιστα να προκαλέσουν ορατές καταστροφές στις ήδη ασταθείς, παραπαίουσες και εύθραυστες οικονομίες τους και, κυρίως, στις ζωές των Ευρωπαίων πολιτών. 

Αναφέρομαι επίσης στις κατ΄επανάληψιν προκλητικές και άδικες καταπατήσεις των διεθνών συνθηκών οι οποίες προστατεύουν την ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, της οποίας οι κάτοικοι συστηματικά διώκονται και απειλούνται με εξάλειψη από τις επί χιλιετίες εστίες τους. 

Οι χώρες του αποκαλούμενου δυτικού «ελεύθερου κόσμου» οι οποίες τυγχάνουν και σύμμαχοι (;) της πατρίδας μου, δεν κατέστη δυνατόν όχι μόνον να αποτρέψουν αλλά ούτε καν να τιμωρήσουν ή να θεραπεύσουν τις προαναφερθείσες κατάφωρες καταπατήσεις του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αντιθέτως έχουν καταστήσει τους παρανόμους μισέλληνες καταπατητές, αξιόπιστους και ισότιμους, συνήθως δε προφανώς προνομιούχους συνομιλητές τους.  

Δυστυχώς, πέραν από τις συνήθεις συμβατικές, άτοπες, ανυπόστατες και συχνότατα υποκριτικές ανακοινώσεις και μεγαλοστομίες, (οι οποίες μάλιστα στην περίπτωση των Ελληνικών δικαίων έχουν σωπάσει παντελώς και δολίως), αποδεικνύεται η τρομακτική διαχρονικότης της σοφής ρήσεως του μεγάλου Έλληνος ιστορικού Θουκυδίδου, ο οποίος τον 5ον π.Χ. αιώνα επεσήμανε ότι «τὰ δυνατὰ δ᾽ ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν» : «για το τί είναι δυνατόν να γίνει έχοντας υπόψη τους πραγματικούς σκοπούς του καθενός και ξέροντας ότι εκείνοι που επικαλούνται το δίκαιο, είναι ισόπαλοι σε δύναμη, αντίθετα δε , οι ισχυροί πράττουν ότι μπορούν, και οι αδύναμοι υποχωρούν συμφωνώντας», («Θουκυδίδου Ιστορίαι» 5.89.1).  

Είναι αυτές οι αναμφισβήτητες διαπιστώσεις μια σιωπηρή συναίνεση στην Τυραννία των πολύχρωμων Διεθνών Επικυριάρχων και των κατά τόπους αηδών ανδρεικέλων τους ; Αποτελούν οι λογικές μας παρατηρήσεις συγκαταβατική αποδοχή άνευ αντιστάσεως στην συνεχιζόμενη βδελυρή εξαπάτηση των εθνικών λαϊκών μαζών ; Προφανώς όχι ! 

Η κριτική μας αντίθεση στις όποιες παρακινδυνευμένες επιλογές των Ρώσων Ευρωπαίων συγγενών μας ενάντια στους δύστηνους Ουκρανούς Ευρωπαίους συγγενείς μας (που δυστυχώς πρακτορεύουν σκοτεινά υπερεθνικά οικουμενικά συμφέροντα, υπεραμυνόμενοι ρομαντικά και γενναία των εθνικών τους οραμάτων), σε αυτόν τον σύγχρονο «εμφύλιο ευρωπαϊκό πόλεμο», δεν αποτελεί υποστήριξη των Διεθνών Πλουτοκρατών Επικυριάρχων και των πρωταθλητών τους Αμερικανών ! 

Για μιαν ακόμη φορά αποτυπώνεται στην ζώσα πραγματικότητα η ωμή και αδυσώπητη Hρακλείτεια αλήθεια : «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, καὶ τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους ἐποίησε τους δε ελευθέρους !» 

Α. Κωνσταντίνου