Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ

«Θα ξέρουμε ότι η παραπληροφόρησή μας είναι πλήρης όταν όλα όσα πιστεύει το αμερικανικό κοινό είναι ψευδή !»

        ειπώθηκε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν από τον Διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Κέισι*

Σαράντα περίπου χρόνια μετά την δήλωση αυτή, δεν υπάρχει πλέον κανένα κομμάτι μυθοπλασίας που δεν θα καταπιούν πανεύκολα οι μάζες σε ολόκληρο τον πλανήτη : Από το κλιμακούμενο δρώμενο του «Woke» ** έως την αντιμετώπιση της COVID και τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο, οι άνθρωποι δεν προβαίνουν πιά στην δική τους αναζήτηση της αλήθειας, δεν διενεργούν καν τα δικά τους ιδεολογικά προσκυνήματα στην αλήθεια των απόψεών τους – Η «αλήθεια», τους σερβίρεται πλέον έτοιμη από τους πολιτικούς τους αυθέντες και διαχειριστές.

Η θεωρία της διαφοροποίησης του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου έναντι του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου προέρχεται από τον βραβευμένο με βραβείο Νόμπελ (1981) Αμερικανό νευροβιολόγο και νευροψυχολόγο Ρότζερ Σπέρρυ. Κατ’ αυτήν τα δύο ημίσεα του ανθρωπίνου εγκεφάλου εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες («πλαγίωση» των εγκεφαλικών λειτουργιών). Συγκεκριμένες λειτουργίες τείνουν να έχουν συγκεκριμένη εντόπιση, δηλαδή επεξεργάζονται γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα από την μια ή την άλλη πλευρά του εγκεφάλου. Ο Σπέρρυ ανεκάλυψε ότι, το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου συνήθως λειτουργεί επεξεργαζόμενο τις πληροφορίες με ορθολογικούς, λογικούς, διαδοχικούς και γενικούς αναλυτικούς τρόπους. Οι κύριες λειτουργίες του αφορούν σε ομιλία και γλώσσα, λογική ανάλυση και συλλογισμό, μαθηματικούς υπολογισμούς. Χαρακτηρίζεται από γραμμική σκέψη, διαδοχική επεξεργασία και λογική λήψη αποφάσεων, προσανατολισμένη στην πραγματικότητα. Το δεξί ημισφαίριο τείνει να αναγνωρίζει σχέσεις, να ενσωματώνει και να συνθέτει πληροφορίες και να καταλήγει σε διαισθητικές σκέψεις. Οι κύριες λειτουργίες του αφορούν σε χωρική και μουσική επίγνωση, διαίσθηση, αναγνώριση προσώπου, οπτικές εικόνες, αντίληψη τέχνης και ρυθμού. Χαρακτηρίζεται από ολιστική σκέψη, τυχαία επεξεργασία, διαισθητική λήψη αποφάσεων, μη λεκτική επεξεργασία των πληροφοριών, προσανατολισμένη στη φαντασία.

Σήμερα, στον μέσο αυτοαποξενωμένο και απορριζωμένο «μαζάνθρωπο» υπάρχει μικρή διάκριση αλλά και ελλιπής συνεργασία μεταξύ των λειτουργιών των δύο ημισφαιρίων : Συχνά και έντονα, συγχέονται η πραγματικότητα και η ψευδαίσθηση. Κυρίαρχο αίτιο δεν είναι τόσον το ότι οι άνθρωποι έχουν αποστερηθεί την ικανότητά τους να αποκρυπτογραφούν τον διαφορισμό μεταξύ αυτών των δύο, αλλά ότι τα γεγονότα έχουν επαναπροσανατολιστεί στην φαντασία και η φαντασία στα γεγονότα. Είναι μια υποβάθμιση της γνωσιολογίας τόσον εξαιρετικά σημαντική, ώστε οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν ότι δεν ξέρουν, ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει ! Παραθέτων επ΄αυτού το σχόλιο του περιβοήτου Αμερικανοεβραίου πρώην αναρχικού, γλωσσολόγου, φιλοσόφου, γνωστικού επιστήμονος, ιστορικού δοκιμιογράφου, κοινωνικού κριτικού και πολιτικού ακτιβιστή Άβραμ Νόαμ Τσόμσκυ: «Οι άνθρωποι όχι μόνο δεν ξέρουν τι τους συμβαίνει, δεν ξέρουν καν ότι δεν ξέρουν».

Αν αναλογιστούμε τι συμβαίνει γύρω μας, η ανθρωπότητα έχει διαπράξει … ψευδορκία προς τον ίδιο τον εαυτό της και η ζωή όπως την ξέρουμε έχει μεταμορφωθεί σε ένα είδος επιστημονικής φαντασίας, ένα είδος αλλόκοτης σαπουνόπερας με ελάχιστες συνάψεις προς την πραγματικότητα. Ακόμη και γιά τους ανθρώπους που σκέφτονται σωστά απαιτείται πλέον το ισοδύναμο ενός «εγκεφαλικού αλυσοπρίονου» για να ξεκαθαρίσει μέσα από το διαπλεκόμενο πλήθος των απίθανων αφηγήσεων κάτι που μοιάζει ελάχιστα με την πραγματικότητα και να το εξιχνιάσει. Το δρώμενο εξελίσσεται πέραν από τη φαντασία, κατευθυνόμενο σε έναν προγραμματισμένο «προγνωστικό προγραμματισμό» των ανθρωπίνων συνειδήσεων. Δεν σας εξαπατούν απλώς, σας το δείχνουν ότι σας εξαπατούν !

Αυτό που δεν βρίσκεται πουθενά από τους εξαπατημένους είναι το ιστορικό αρχείο των προσώπων και των ενεργειών εκείνων που τους εξηπάτησαν. Πριν καν στεγνώσει το μελάνι στο δημοσιογραφικό χαρτί που διακήρυσσε την αναμενόμενη νέα παγκόσμια κρίση, οι ψευδοεπιστημονικές παραποιήσεις περί της COVID ετάφησαν υπό τα τερατώδη ψέματα περί του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου. Ο εσμός των Βρετανών βουλευτών στην Βουλή των Κοινοτήτων σηκώθηκε όρθιος και χειροκροτούσε θερμά τον καμποτίνο Ζελένσκυ που τους μίλησε ….συγκινητικά, μέσω βιντεοσύνδεσης (πρώτη φορά πρόεδρος άλλης χώρας απευθύνθηκε στην κύρια αίθουσα του Γουέστμινστερ !), οπότε αυτομάτως οι αποκαλύψεις των σκοτεινών δεδομένων της αμαρτωλής Pfizer απομακρύνθηκαν από το βήμα του κοινοβουλευτικού ομιλητή και εκείνοι που είχαν προηγουμένως προσκολληθεί στην επτακτική ανάγκη επανεξέτασης της αντιμετώπισης της COVID, τώρα, με περίσσιο ανθρωπισμό, προσδέθηκαν με ασίγαστη εμμονή στα πάθη και στις ανάγκες που διαπίστωσαν στις …. θελκτικές Ουκρανές.

Όλο αυτό το τραγελαφικό φιάσκο «έχει πολύ ψωμί», φαίνεται λογικό και συνεπές, καθώς όπως είπε ο αξεπέραστος Μαρκ Τουαίην (διάσημο ψευδώνυμο του Αμερικανού συγγραφέα Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς) «αυτό που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ξέρουν σίγουρα, …δεν είναι έτσι», γεγονός που στις ημέρες μας αποτελεί μιαν ομόφωνη συναίνεση. Μια πλειονότητα μικρόψυχων συκοφαντιών, δολίων χαλκευμάτων, αθλίων ψευδών και ποικιλοχρώμων ψευδοπροφητών διέπει το πνευματικό περιβάλλον. Οι άνθρωποι λατρεύουν το κοινότοπο και δοξάζουν το τεχνητό. Οι ηθικές μας επιλογές καθοδηγούνται από τετριμμένα εμπαθή σχόλια και όχι από αρετή, από ανυπόστατα ανέκδοτα και όχι από αποδεικτικά στοιχεία.

Για να περιπλέξουμε περισσότερο τα πράγματα, ό,τι εθεωρείτο ιερό έχει γίνει βέβηλο και ό,τι ήταν προηγουμένως βέβηλο έχει καταστεί ιερό. Παραθέτω την σχετική διαπίστωση, διαλαμβανόμενη στο βιβλίο «1666 – Λύτρωση μέσω της αμαρτίας» του Ρομπέρ Σεπέρ (Αμερικανός ακροδεξιός που διακινεί αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας, αλλά «εξοστρακίστηκε» από τους οπαδούς του μετά την αποκάλυψη των … εβραϊκών του ριζών, τον Ιούνιο του 2022. Ο πατέρας του Μπεν Χουρ Σεπέρ, ήταν ένας Ιρανοεβραίος σκηνοθέτης που σκηνοθέτησε και παρήγαγε μια πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους για το Ολοκαύτωμα – «The Desperate» 2010 !). Γράφει λοιπόν με άνεση ο …. αντισημίτης συνωμοσιολόγος : «Όπως η αληθινή πίστη, έτσι και η αληθινή πράξη συγκαλύφθηκε, γιατί μόνο μέσω της απόκρυψης μπορούσε να αναιρέσει την αναλήθεια του κατηγορηματικού. Μέσα από μιαν επανάσταση αξιών, ό,τι ήταν παλαιότερα ιερό έγινε βέβηλο και ό,τι ήταν άλλοτε βέβηλο είχε γίνει ιερό».

Βεβαίως, υπάρχει όντως ένας πόλεμος που μαίνεται, αλλά δεν αφορά στην Ουκρανία : Το θέατρο των επιχειρήσεων του θα το βρείτε μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Είναι ένας πόλεμος κατά της συνείδησης, μια προϊούσα ατροφία του πολιτισμού και οι σκληρές του συνέπειες συνιστούν πνευματική δυσφορία και κακουχία της ανθρωπότητας. Ειδικότερα, οι πολυπράγμονες Ελευθεροτέκτονες αντελήφθησαν ότι η πληροφορία ήταν δύναμη. Μία δύναμη κρυπτόμενη πέραν από τα αδιάκριτα βλέμματα των κατωτέρων τάξεων, δύναμη που περιέκλειε και προφύλασσε τα εσωτερικά μυστήρια του σύμπαντος.

Τώρα, όπως και τότε, δεν αρκεί γι’ αυτούς τους ανθρώπους να έχουν το μονοπώλιο της γνώσης, πρέπει να στερήσουν από όλους τη φώτιση που παρέχει η γνώση, ή προχωρώντας ακόμη περισσότερο να διαδίδουν την άγνοια. Προχωρούν και πέρα από τη συστηματική λογοκρισία κάθε είδους αντεπιχειρημάτων, υποκινώντας και υποστηρίζοντας σωρεία ψευδών. Δεν αποσκοπούν τόσο στην κοινωνική απαξίωση και κατάρρευση αλλά στην αυτοπυρπόληση της συνείδησης. Οι άνθρωποι παραπληροφορούνται και σαστίζουν οπότε στέλνονται ως φορείς και διασπορείς της παραπληροφόρησης για να αποδομήσουν περαιτέρω ό,τι έχει απομείνει από μιαν ήδη αποδομημένη πραγματικότητα.

Υπάρχει αδιαμφισβήτητα μια απότομα κλιμακούμενη και σαφέστατη «Παρακμή της Δύσεως», αντιμέτωπη με τις σκληρές αλλαγές αυτού του κόσμου. Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος που αδυνατεί να δεχθεί στερήσεις και να αντέξει σε ιστορικά βάσανα, καθώς ολισθαίνει σε μια πολύπλευρη παρακμή. Στην πλειονότητά τους οι Ευρωπαίοι τάσσονται υπέρ της Ουκρανίας, αλλά όταν ζητούνται πραγματικό εμπάργκο και αποτελεσματικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, με το ανάλογο κόστος, (όπως υψηλότερες τιμές ενέργειας), κανείς δεν τα θέλει. Το απότοκο συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: Η μεταψυχροπολεμική Ευρώπη είναι μια ήπειρος που έζησε αρκετά ευτυχισμένα χρόνια, αλλά τώρα φτάνει το τέλος αυτής της ανέμελης περιόδου.

Η «ευτυχισμένη παγκοσμιοποίηση» τελείωσε ανεπιστρεπτί, καθώς υπάρχει πλέον μια νέα παγκόσμια ισορροπία που έγινε καταφανής εξαιτίας της πανδημίας. Αυτή η αλλαγή ισχύει για όλον τον κόσμο. Τα πράγματα ωστόσο τονίσθηκαν ακόμη περισσότερο με τον πρόφατο Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο. Οφείλουμε να παρατηρούμε συστηματικά πώς τοποθετούνται οι μεγάλες δυνάμεις, ώστε να διακρίνουμε σαφέστερα πώς σχηματίζονται οι νέες ισορροπίες. Εκτός από την Κίνα και την Ινδία, οι μισές αφρικανικές χώρες δεν έχουν καταδικάσει την ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Κάποιες άλλες την έχουν καταδικάσει μεν, αλλά όχι με ιδιαίτερη προθυμία ή αυθορμήτως. Είναι πλέον ή βέβαιον ότι οι τριτοκοσμικοί λαοί αγαπούν την Δύση πολύ λιγότερο από όσο νομίζουν οι Δυτικοί «χρήσιμοι και κρίσιμοι ηλίθιοι».

«Κλιματική Μετανάστευση»

Σε ότι αφορά στη νέα ιστορική σελίδα της Ηπείρου μας, θα υπάρξει ένα τεράστιο φαινόμενο «Κλιματικής Μετανάστευσης». Ειδικά από τις χώρες της Αφρικής με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που θα επιζητούν να σωθούν και όλοι θα θέλουν να έλθουν στην Ευρώπη. Επομένως, αν οι Δυτικοί Ευρωπαίοι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν επαρκή δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη αυτών των χωρών και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, ώστε να παραμείνουν εκεί οι κάτοικοί τους, θα υποστούμε μια τεράστια, ανεξέλεγκτη μεταναστευτική κρίση. Η Ευρώπη πρεπει να καταλάβει ότι αν συνεχίσουμε έτσι, άβουλοι και άτολμοι, θα γίνουμε απολύτως εξαρτώμενοι είτε των Αμερικανών είτε των Κινέζων. Τώρα η μόνη λύση είναι μεγαλύτερη κυριαρχία, άρα μεγαλύτερη πολυεπίπεδη ισχύς, που συμπεριλαμβάνει απαραίτητα και ακμαία δημογραφία !

Για να συναισθανθούμε τα πράγματα όπως είναι, δηλαδή χειρότερα, φαίνεται σαφέστατα πως δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα στα τελευταία δύο δύσκολα χρόνια. Οι άνθρωποι περιπίπτουν από τη μια κρίση στην επόμενη. Κοιτάξτε την ζοφερή εικόνα της Ευρώπης : Μάζες Ευρωπαίων περπατούν άσκοπα από τα στρατόπεδα καραντίνας στα καταφύγια προστασίας από αεροπορικούς βομβαρδισμούς, ανάλογα με την γεωγραφία των πατρίδων τους. Κινούνται «κουρδισμένοι» προς όποια κατεύθυνση τους οδηγούν τα ανώτερα πολιτικά τους αφεντικά, για να χλευάσουν όποιον οριστεί ως «μάστιγα της κοινωνίας», σύμφωνα με την εκάστοτε πρόσφατη υπόδειξη των Επικυριάρχων. Έχουν καταστεί πάγια αγαπημένη ασχολία των αθρώπων οι «κινητοποιήσεις», οι μαζικές καταγγελτικές και απειλητικές συναθροίσεις, οι διαπομπέυσεις, οι προσβολές και οι προπηλακισμοί κατά των αντιεμβολιαστών, …. των εμβολιοφίλων,… των Ρώσων,… των φασιστών, …. των …. (εισάγετε εδώ τον οποιονδήποτε θεωρείτε εχθρό, αντίπαλο ή αντιπαθή σας αντιήρωα).

Ο «Πληροφοριακός Πόλεμος»

Εάν όλα τα ανωτέρω σας φαίνονται ως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός εξελισσόμενου πληροφοριακού πολέμου, τότε πιθανότατα …. είναι πληροφοριακός πόλεμος.

Η μάχη για την κατάκτηση της καρδιάς και του νου έχει πλέον μετακινηθεί στο διαδίκτυο. Η θεϊκή μας σπίθα ζωής έχει αναδιαμορφωθεί σε ψηφιακά δεδομένα. Ένα δρώμενο θεϊκών διαστάσεων μας καθιστά υποχρεωτικό το διαδίκτυο, τα δεδομένα – αυτά είναι πλέον ο καθημερινός μας «άρτος και θεάματα». Οι «ψηφιακές ενσαρκώσεις» μας, οι «εικονικοί χαρακτήρες» μας, τα ψηφιακά μας avatar, ζουν δραστικότερα, πλουσιότερα και ουσιαστικότερα από τους φυγόπονους ιδιοκτήτες τους.

Αυτό που παύει πλέον ολότελα να αξίζει τον κόπο είναι η γνωσιολογία των δεδομένων μας. Η ουσία, οι μορφές, οι πηγές, οι δυνατότητες, η αξία και τα όρια της αληθινής γνώσης του εξωτερικού μας κόσμου και του Εγώ μας : Δεν έχει σημασία σε ποια πλευρά βρίσκεστε, είτε είστε ένα στρατευμένο μέλος της ανθιστάμενης στην Παγκοσμιοποίηση «Μεγάλης Αφύπνισης», είτε ένας προνομιούχος ηδονοθήρας υπήκοος της ολιγαρχικής «Μεγάλης Επανεκκίνησης» ή ένας χρήσιμος ηλίθιος της αγκυλωτικής και περιχαρακωμένης «ανανωετικής» Αριστεράς, εξακολουθείτε να είστε μέρος του ίδιου προβλήματος. Έχετε συλληφθεί ως ανήμπορος όμηρος μιας σειράς αφηγήσεων που προήλθαν από την τάξη των αρπακτικών αυθεντών και σχεδιάστηκαν με μοναδικό σκοπό να μας κρατήσουν καθηλωμένους και απληροφόρητους, καθιστικούς και αποκαρδιωμένους. Στον κόσμο των αλγορίθμων όλοι δημιουργούνται ίσοι, ενώ «τα δεδομένα είναι απλώς δεδομένα», δεν υπάρχει καμία ηθική σε αυτά.

Αυτά τα γεγονότα διαδραματίζονται ως προβλήματα σε ένα εναγώνιο αστυνομικό διήγημα, αλλά η πραγματικότητα είναι πως δεν πρέπει, άρα και δεν πρόκειται να επιλυθούν. Δεν υπάρχουν απαντήσεις ούτε αποκατάσταση. Διαρπάζεται και λεηλατείται η συναίσθηση κι η επίγνωσή σας, η συνειδητοποίησή σας και όχι τα συστήματα πεποιθήσεών σας !

Αυτό που θέλουν αυτοί οι διαβολικοί κέρβεροι της εξουσίας είναι να διαλέξετε πλευρά και να επιλέξετε τη μάχη σας. Αλλά προηγουμένως να βεβαιωθείτε και να διαβεβαιώσετε ότι οι γραμμές της μάχης σας είναι τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» και βεβαίως ότι δεν πετάτε βόμβες μολότοφ στον Πύργο της Βαβέλ.

Όλοι έχουν κάποιο συμφέρον ή κάτι να κερδίσουν από την δεδομένη κατάσταση. Ιδιαίτερα, εκείνοι που επιζητούν …. το αίμα των ανεμβολίαστων ή ζητούν … δραστική βία κατά των Ρώσων. Όλοι εκείνοι πράττουν έτσι σύμφωνα με τον Βολταίρο (τον σπουδαίο Γάλλο Διαφωτιστή φιλόσοφο και δεινό ανθρωπογνώστη συγγραφέα Φρανσουά Μαρί Αρουέ), επειδή «Βέβαια αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε παραλογισμούς, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις αδικίες» («Certainement qui est en droit de vous rendre absurde, est en droit de vous rendre injuste», πρόταση από την επιστολή υπ΄αριθμόν 11 στο έργο του «Συλλογή Επιστολών επί των Θαυμάτων» – «Collection des Lettres sur les Miracles», δημοσιευθέν το 1765).

Είναι πράγματι πολύ απλό : Εάν η ψυχή ενός ατόμου βρίσκεται υπό ακατάπαυστη πολιορκία και δεν ορίζει αντισταθμιστικά έναν εχθρό ως αποδιοπομπαίο τράγο, τότε μπορεί εν τέλει να αντιληφθεί πληρέστατα ποιος του επιτίθεται πραγματικά. Βεβαίως κάτι τέτοιο δεν είναι επιθυμητό ή αποδεκτό από το κυρίαρχο Καθεστώς.

Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου οι άνθρωποι εγκλιματίζονται και προσαρμόζονται στη μυθοπλασία, γιατί αυτό είναι πολύ πιο εύκολο από το να αντιμετωπίζεις άβολες αλήθειες. Αλλά, υπ΄αυτές τις γόνιμες συνθήκες, οποιαδήποτε εκδοχή της πραγματικότητας, όσο επισφαλής κι αν είναι, θα ξεκαθαρίσει.

Εκεί ακριβώς μπαίνει στη μάχη και η πολυσυζητημένη αλλά ασαφής «Μεγάλη Επανεκκίνηση»: Μόλις βεβηλώσεις τους διαθέσιμους σε ένα πρόσωπο ηθικολογικούς και πολιτιστικούς χάρτες του κόσμου, αυτομάτως η θέση του προσώπου σε αυτόν γίνεται όλο και πιο αστήρικτη, πιό τρωτή και λιγότερο βιώσιμη. Οι άνθρωποι χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, αλλά και με το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Η επακόλουθη κρίση ταυτότητας τους αφήνει επιρρεπείς στην εχθρική εξαγορά και τελικά στην κατάληψη από τον εχθρό. Στο εγγύς μέλλον μεταξύ άλλων πραγμάτων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εξελιχθούν άσχημα γιά τους λαούς, είναι η καταληκτική εμφύτευση μικροτσίπ στον πληθυσμό και η ευρεία χρησιμοποίηση διεπαφών εγκεφάλου – μηχανής.

«Προγνωστικός Προγραμματισμός»

Όμως υπάρχουν και ακόμα πιο περίεργα πράγματα : Ο «Προγνωστικός Προγραμματισμός» είναι η θεωρία ύπαρξης ενός κρυφού «χεριού» που κινεί και λειτουργεί τους μοχλούς της πραγματικότητας. Ένα είδος αφανούς μυστικού γραφείου «προσαρμογής της πραγματικότητας», που περιπλέκει και συσκοτίζει τα γεγονότα του πραγματικού κόσμου μέσω του κινηματογράφου, της λογοτεχνίας και της χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης. Μια μορφή συστηματικής «ψυχολογικής προπαρασκευής – προετοιμασίας» που μειώνει την αντίσταση των ανθρώπων στην αποδοχή προγραμματισμένων μελλοντικών γεγονότων και τους ενθαρρύνει να ανταλλάξουν συγκεκριμένες, υπαρκτές, απτές και λειτουργικές δομές πραγματικότητας με προσχεδιασμένες κι ελεγχόμενες στατικές κατασκευές, έως ότου τελικά η κληρονομική μας κοσμοθεωρία αντικατασταθεί δολίως από χαλκευμένους μύθους και προκατασκευασμένα αρχέτυπα.

Το ότι τώρα ζούμε στην περίοδο ευρύτατης εφαρμογής μιας αντικειμενοποίησης επιθυμητής κι επιδιωκόμενης από την καθεστωτική τάξη των αρπακτικών, δεν είναι καθόλου αμφισβητήσιμο. Αυτό είναι το εν δράσει μορφολειτουργικό «Σύμπλεγμα του Μεσσία» που αποτυπώνεται επιτακτικά στη συλλογική συνείδηση, πραγματώνεται και ξαναπροβάλλεται πίσω στον πραγματικό κόσμο. Με την δική τους αναιμική βούληση, οι μάζες δίνουν πνοή σε αυτές τις αποκρουστικές τερατουργίες και σπιλώνουν ανεξίτηλα την φύση και τον υπολειπόμενο κοινωνικό ιστό.

Δεν πρόκειται για τρομακτικές φαντασιώσεις ή συνωμοσιολογικά παραληρήματα. Ιδού ένα χαρακτηριστικό πραράδειγμα «θεοειδούς» παρεμβάσεως : Ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Microsoft, Μπιλ Γκέϊτς, υποστηρίζει οικονομικά την ανάπτυξη τεχνολογίας μείωσης της ηλιακής ακτινοβολίας, που δυνητικά θα αντανακλά το ηλιακό φως από την ατμόσφαιρα της Γης, προκαλώντας ένα φαινόμενο παγκόσμιας ψύξης. Το «Στρατοσφαιρικό Πείραμα Ελεγχόμενης Διαταραχής» (Stratospheric Controlled Perturbation Experiment – SCoPEx), που ξεκίνησε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, στοχεύει να εξετάσει αυτήν την λύση ψεκάζοντας μη τοξική σκόνη ανθρακικού ασβεστίου στην ατμόσφαιρα, ένα αεροδιάλυμα που αντανακλά τον ήλιο, οπότε μπορεί να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Η ευρεία έρευνα για την αποτελεσματικότητα της ηλιακής γεωμηχανικής είχε σταματήσει εδώ και χρόνια λόγω διαμάχης. Οι αντίπαλοί της πιστεύουν ότι μια τέτοια επιστήμη συνοδεύεται από απρόβλεπτους κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων μεταβολών στους καιρικούς σταθεροτύπους, μεταβολών όχι διαφορετικών προς τις τάσεις της πλανητικής θέρμανσης που ήδη βλέπουμε. Οι περιβαλλοντολόγοι φοβούνται ομοίως ότι, μια δραματική αλλαγή στη στρατηγική μετριασμού θα αντιμετωπιστεί ως «πράσινο φως» για τη συνέχιση της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου με ελάχιστες έως καθόλου αλλαγές στα τρέχοντα πρότυπα κατανάλωσης και παραγωγής.

«Αποκάλυψη της Μεθόδου»

Αλλά το δρώμενο λειτουργεί βαθύτερα από τον προαναφερόμενο «Προγνωστικό Προγραμματισμό». Κάποιοι το αποκαλούν «Αποκάλυψη της Μεθόδου». Σύμφωνα με τον πολυγραφότατο Αμερικανό συγγραφέα Μάικλ Άντονυ Χόφμαν, σφοδρό πολέμιο της παγκοσμιοποίησης (που κατήγγειλε ως «κρυπτοκρατία» την σκιώδη παγκόσμια υπερκυβέρνηση) οι Επικυρίαρχοι πρώτα καταστέλλουν τα σε βάρος των επιλογών τους αντεπιχειρήματα και όταν φθάνει κάποια πιο κατάλληλη στιγμή, αποκαλύπτουν μερικές πτυχές του τι πραγματικά συνέβη, αλλά με μιαν επιλεκτική παρουσίαση – κοινοποίηση περιορισμένου τρόπου.

Μας είπαν ότι τα εμβόλια ήσαν αβλαβή, έως ότου η Pfizer υποτίμησε, υποβάθμισε και εξευτέλισε τους δικούς της ισχυρισμούς περί ασφαλείας, όχι όμως πριν από τον εμβολιασμό ολόκληρου του κόσμου ! Οι απολογητές ττης καραντίνας στα εταιρικά μέσα είναι πλέον σχεδόν ομόφωνοι ότι τα lockdowns κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν πρόκειται εδώ για αυθαίρετη μεταστροφή γνώμης, αλλά για μια προσεκτικά σχεδιασμένη ακολουθία αποκαλύψεων και δημοσιοποιήσεων όταν έρχεται η κατάλληλη «ώριμη» ώρα.

Ο Χόφμαν επισημαίνει σαφώς ότι η άρχουσα ελίτ γνωστοποιεί προκλητικά την καθολική υπεροχή των ανθρώπων της. Και τους παρουσιάζει ως βιρτουόζους εγκληματικούς εγκέφαλους, υπεράνω του νόμου και πέραν πάσης μομφής. Αλλά πάνω απ’ όλα, σας λένε, χωρίς καμία αβεβαιότητα ή δισταγμό, ότι δεν έχετε καμία διέξοδο, κανένα καταφύγιο, καθώς αυτά τα γεγονότα είναι πέρα από τον έλεγχό σας, όπως ακριβώς είναι ανεξέλεγκτο και το πεπρωμένο σας για το θέμα αυτό. Τελικά μια αίσθηση απάθειας και αβουλίας κατατρώγει και καταπίνει την ανθρωπότητα, αποθαρρύνοντάς μας σε σημείο να παραδεχθούμε την ήττα μας από ένα Σύστημα που είμαστε ανίσχυροι να αλλάξουμε.

Εκ μέρους των κρατούντων ανευθυνοϋπευθύνων δεν πρόκειται να υπάρξει καμία επανόρθωση, καμία αποζημίωση, καμία αποκατάσταση των πασχόντων. Το υφιστάμενο κοινωνικό συγκρότημα δεν έχει σχεδιαστεί με δυνατότητες απόδοσης ευθυνών, έστω κι αν προξενεί αθώα θύματα. Θαμμένο βαθιά μέσα στο «κράτος δικαίου» τους, είναι ένα κρυμμένο σύνταγμα που λέει στα μαζοποιημένα ανδράποδα: τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς τη συγκατάθεσή σας ! Σε αυτήν την ιδιότυπη έκδοση του δικαίου των συμβάσεων, όταν η αλήθεια έχει πλέον «κρυφτεί» σε κοινή θέα, σημαίνει πως έχετε συμφωνήσει με αυτήν. Υπάρχει κάπου ένα ανυπόγραφο συμβόλαιο με τον «ανωμοτί» όρκο σας. Θυμηθείτε την πρόσφατη μισάνθρωπη απάτη των εθνοαποδομητικών Μνημονίων, συντεταγμένων σύμφωνα με το …. βρετανικό δίκαιο

Εν πασει περιπτώσει, στο τέλος, είμαστε όλοι θύματα του ίδιου αριστοτεχνικού χειρισμού : Eίτε ευαγγελιστές κι επαναστάτες του πληκτρολογίου, είτε υπέρμαχοι και απολογητές του καθεστωτικού κράτους, όλοι εξευτελίζονται μεγαλοπρεπώς, και το χείριστο δεν είναι να γελούν μαζί σου τα ανδρείκελα των Επικυριάρχων επιχαίροντας, αλλά το να γελάς εσύ αμήχανα με τον εαυτό σου ! Καλύτερα αυτοτελείς περιθωριακοί, αμετανόητοι, επίμονοι «θλιβεροί ιδεολόγοι», παρά συναινετικοί, επικοινωνιακοί και αισιόδοξοι, κατξιωμένοι «χαρωποί» μικροπολιτικοί.

Α. Κωνσταντίνου

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

*Ο Γουίλιαμ Τζόζεφ Κέισι (1913–1987) ήταν ο Διευθυντής της «Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών» (CIA) από το 1981 έως το 1987. Υπό αυτή του την ιδιότητα επέβλεπε ολόκληρη την Κοινότητα Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών.

**Woke – «Ξύπνιος» (αφυπνισμένος) είναι ένα αγγλικό επίθετο προερχόμενο από το αφροαμερικανικό ιδίωμα, στις αρχές της δεκαετίας του 2010, που σημαίνει «αυτόν που επαγρυπνεί εναντίον φυλετικών των προκαταλήψεων και διακρίσεων». Περιλαμβάνει πλέον μιαν ευρύτερη «επίγνωση» και επαγρύπνηση εναντίον κοινωνικών ανισοτήτων όπως ο σεξισμός και η ομοφοβία, ενώ έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για ένα ευρύτερο φάσμα ιδεών και κινημάτων της «Αριστεράς», όπως το «Black Lives Matter». Ο όρος προστέθηκε στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης το 2017 (οριζόμενος ως «ο καλά ενημερωμένος, ο επίκαιρος, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τις φυλετικές ή κοινωνικές διακρίσεις και αδικίες») και εξαπλώθηκε διεθνώς. Όσοι σχολιαστές προωθούν πολιτικές ιδέες που αφορούν εθνική ταυτότητα και φυλή τον χρησιμοποιούν για να χαρακτηρίσουν αρνητικά, ποικίλα κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα τα οποία θεωρούν ανεδαφικά ή υπερβολικά .Η λέξη ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το 1962, όταν συμπεριελήφθη σε ένα γλωσσάριο του «New York Times Magazine» με τίτλο «Λέξεις και φράσεις που μπορεί να ακούσετε σήμερα στο Χάρλεμ». Δέκα χρόνια αργότερα, το 1972, ένας χαρακτήρας του θεατρικού έργου «Garvey Lives!» (γιά τον βίο και την πολιτεία του αφροαμερικανού, παναφρικανιστή πολιτικού ακτιβιστή Markus Garvey, του «Μαύρου Μωυσή»), λέει: «Κοιμάμαι όλη μου τη ζωή. Τώρα που ο κύριος Garvey με ξύπνησε, θα παραμείνω ξύπνιος (woke) και θα τον βοηθήσω να ξυπνήσει και άλλους μαύρους».