Τα πάντα για τον Τραμπ και τον τρόπο που σκέφτεται καταλήγουν στην «Συμφωνία»
Αυτό που διαχωρίζει τους νικητές από τους ηττημένους είναι το πώς αντιδρά ένα άτομο σε κάθε νέα ανατροπή της μοίρας
Donald John Trump
Παρ΄όλο που το βιβλίο του «Η Τέχνη της Συμφωνίας» («The Art of the Deal») του 1987, έχει πιστωθεί σε αυτόν και στον δημοσιογράφο Τόνι Σβαρτς και το μέρος του έχει συγγραφεί το περισσότερο από κάποιον αφανή συγγραφέα, το δεύτερο κεφάλαιό του «Στοιχεία της Συμφωνίας» προέρχεται αναμφίβολα από τον ίδιο τον Τραμπ. Αναλύει τα εν λόγω στοιχεία ως εξής:
- Σκέψου φιλόδοξα
- Προστάτεψε το μειονέκτημά σου (και το πλεονέκτημά σου θα φροντίσει τον εαυτό του)
- Μεγιστοποίησε τις επιλογές σου
- Γνώρισε την αγορά σου
- Χρησιμοποίησε την επιρροή σου
- Βελτίωσε την θέση σου
- Ενημέρωσε τον κόσμο
- Αντιστάσου
- Τήρησε τις υποσχέσεις
- Έλεγξε τις δαπάνες
- Διασκέδασε
Όλοι οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο αμερικανικό εθνικιστικό/πατριωτικό κίνημα και εκείνοι που στέκουν δίπλα σε αυτό, οι οποίοι φαίνεται να αποδέχονται, να θαυμάζουν ή μερικοί ακόμη και να λατρεύουν τον Ντόναλντ Τραμπ, όμως πολύ λίγοι έχουν αφιερώσει χρόνο για να μελετήσουν αυτές τις αρχές και πώς τις εφαρμόζει στην πολιτική. Ο Τραμπ είναι πράγματι μια πολιτική ιδιοφυΐα, αλλά δεν είναι καθόλου ιδεολόγος, δεν έχει αρχές με την ιδεολογική ή ηθική έννοια της λέξης. Αυτό που έχει είναι ένας τρόπος λειτουργίας τον οποίον εφαρμόζει με συνέπεια και με «θανατηφόρο» αποτέλεσμα, τον οποίον οι εχθροί του δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πώς να τον αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, ενώ ακόμη και πολλοί από τους συμμάχους του δεν καταφέρνουν να συλλάβουν και να κατανοήσουν.
Ό,τι κάνει, καθώς και ο τρόπος που σκέπτεται μπορούν να εξηγηθούν από το πώς εφαρμόζει αυτές τις επιχειρησιακές του αρχές. Ο Τραμπ στην Αμερική και στον κόσμο ολόκληρο βλέπει δυνάμεις και συμφέροντα και τα «χειρίζεται» με βάση την επιρροή του και την επιρροή που αυτά ασκούν πάνω του.
Το γεγονός ότι ο Τραμπ φαίνεται να υπόσχεται τα πάντα σε όλους και,το ότι για παράδειγμα, ποτέ δεν τάσσεται πλήρως με τους νεοσυντηρητικούς έναντι των παλαιοσυντηρητικών ή με τους παλαιοσυντηρητικούς έναντι των νεοσυντηρητικών, είναι ένα παράδειγμα της αρχής «Μεγιστοποίησε τις επιλογές σου». Το να σερβίρει πατάτες τηγανητές στα McDonald’s είναι ένα παράδειγμα της αρχής «Γνώρισε την αγορά σου»—ξέρει ποιοί είναι οι ψηφοφόροι-στόχοι του και πώς να τους απευθύνει το μήνυμά του. Το ίδιο ισχύει και όταν επισκέπτεται το ταφικό μνημείο του ραβίνου Ρέμπε, του περιβόητου ραββίνου Μεναχέμ Σνέερσον, την «Οχέλ» (Σκηνή) στο νεκροταφείο Μοντεφιόρε των υψωμάτων Κάμπρια στο Σπρίνγκφηλντ της Νέας Υόρκης : Έτσι απευθύνει μήνυμά στους στοχευμένους δωρητές και υποστηρικτές του.
Η τάση του να κάνει αμφιλεγόμενα πράγματα που προσελκύουν τη δημοσιότητα και οδηγούν τον κύκλο των ειδήσεων γύρω από ίδιο είναι ένα παράδειγμα της αρχής του «Ενημέρωσε τον κόσμο». Το γεγονός ότι έχει καταλάβει πώς να αξιοποιήσει τον μαζικό ενθουσιασμό των πολύπαθων λευκών μαζών χωρίς να ξοδέψει ένα τεράστιο ποσό για διαφημίσεις ή παραδοσιακές πολιτικές συμβουλευτικές είναι ένα παράδειγμα της αρχής «Έλεγξε τις δαπάνες».
Η αρχή «Χρησιμοποίησε την επιρροή σου» εδράζεται στην απόλυτη διορατικότητά του για τη σύναψη συμφωνιών και αυτό είναι κάτι που διαρκώς αναπτύσσει δυναμικά, ασταμάτητα όλη την ώρα. Γνωρίζει ότι καμία ελίτ στην Αμερική δεν θα υπερασπιστεί τους Λευκούς που είναι απελπισμένοι για έναν προστάτη, οπότε αυτός είναι ο μοχλός της επιρροής που έχει πάνω τους. Γνωρίζει καλά ότι οι ισχυροί, πλούσιοι Εβραίοι πρέπει να στρατολογήσουν Λευκούς για να στηρίξουν την οικονομική τους κυριαρχία και τον Σιωνισμό, οπότε το γεγονός ότι αυτός από μόνος του μπορεί να εμπνεύσει αυτόν τον ενθουσιασμό στους Λευκούς (ενώ, για παράδειγμα, ένα πρόσωπο όπως ο δισεκατομμυριούχος Αμερικανοεβραίος πολιτικός, επιχειρηματίας και συγγραφέας Μάικλ Μπλούμπεργκ δεν θα μπορούσε να το επιτύχει ποτέ) συνιστά την επιρροή που έχει στους Εβραίους.
Ο Τραμπ έμαθε καλά το πολιτικό μάθημα μετά την ήττα του από τον παλαιοσυντηρητικό πατριώτη Πατ Μπιουκάναν το 2000 για το χρίσμα του προεδρικού υποψηφίου στο Μεταρρυθμιστικό Κόμμα («Reform Party»): Κατενόησε απόλυτα ότι υπήρχε μια τεράστια, ανεκμετάλλευτη βάση απογοητευμένου Λευκού λαϊκισμού και εθνικισμού στην Αμερική, «πιο δεξιά από τον Ρήγκαν», την οποίαν κανένας Ρεπουμπλικανός δεν ήταν διατεθειμένος ή δεν τολμούσε να αγγίξει και εκμεταλλεύθηκε έξυπνα την πρώτη ευκαιρία γι’ αυτό.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον, όταν οι Λευκοί άνθρωποι της αμερικανικής ενδοχώρας λατρεύουν τον Τραμπ και είναι πρόθυμοι να τον υπηρετήσουν και να πεθάνουν για αυτόν, εκείνος το θεωρεί δεδομένο και δεν εκτιμά την πίστη τους. Ο Τραμπ δεν σκέφτεται με όρους πίστεως, σκέφτεται με όρους επιρροής και μοχλεύσεως, έτσι ένας κοινός άνθρωπος που του έχει υποσχεθεί τυφλή πίστη έχει χάσει κάθε επιρροή πάνω του ! Εν τω μεταξύ, έναν Εβραίο δισεκατομμυριούχο που είναι εχθρικός κατά 9/10 με τον Τραμπ, θα εξακολουθεί να τον σέβεται, επειδή αυτό το άτομο έχει επιρροή !
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ενέκυψε στον λαϊκισμό και στον εθνικισμό των Λευκών Αμερικανών για να κερδίσει τις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών το 2016 και στην συνέχεια εστράφη αμέσως στην «τροφοδοσία» των καθεστωτικών ελίτ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Δεν χρειαζόταν πλέον την επιρροή των προκριματικών ψηφοφόρων του Ρεπουμπλικανικό Κόμματος, επίσης γνωστού και ως «Μεγάλο Παλαιό Κόμμα»(«Grand Old Party») – GOP, καθώς είχε «κλειδώσει» αυτήν την ομάδα, οπότε αυτόπου χρειαζόταν ήταν η υποστήριξη του παλαιού κατεστημένου του GOP για να κερδίσει τις γενικές εκλογές.
Αυτός είναι επίσης ο λόγος που ο Τραμπ κλίνει συνεχώς προς περισσότερους ψηφοφόρους ΛΟΑΤΚΙ, προς περισσότερους μαύρους ψηφοφόρους, περισσότερους Ισπανόφωνους ψηφοφόρους. Δεν είναι τόσο πολύ που ότι τοποθετείται ιδεολογικά κατά των Λευκών (ούτε βεβαίως είναι ιδεολογικά υπέρ των Λευκών), καθώς χρειάζεται την επιρροή που θα του προσφέρουν αυτά τα παραδοσιακώς δημοκρατικά εκλογικά μπλοκ και δεν χρειάζεται τους Λευκούς. Ο Τραμπ δεν κλίνει προς τον Εθνικισμό των λευκών όχι επειδή είναι ιδεολογικά αντίθετος σε αυτόν, αλλά επειδή το μόνο που θα μπορούσε να κάνει αυτός ο Εθνικισμός είναι να βλάψει την επιρροή του στις ισχυρές «αντιλευκές» ελίτ που κυβερνούν τη χώρα. Αυτή την στιγμή απλώς γνέφει λίγο προς αυτήν την κατεύθυνση των Λευκών, διότι χρειάζεται τον ενθουσιασμό των Εθνικιστών τους, για να περάσει πρώτος την «γραμμή τερματισμού». Τη στιγμή που θα επιστρέψει στην Προεδρία, ακόμα και αν έχει ρεκόρ προσελεύσεως από λευκούς ψηφοφόρους της εργατικής τάξεως, θα πιστώσει την νίκη του στους μαύρους και στις άλλες μειονότητες, επειδή αυτή ήταν η ομάδα που άντεξε την σαγήνη των εχθρών του και η «υφαρπαγή» τους από την νυν αντίπαλό του Καμάλα Χάρις θα ήταν η απόλυτη πράξη υπονομεύσεως της επιρροής της.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας υπέρτατος πραγματιστής, ένας επιχειρηματίας, ένας καπιταλιστής και ένας παρουσιαστής εντυπώσεων, ένας σόουμαν. Αν θέλετε να επηρεάσετε τον Τραμπ, το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να τον αντιμετωπίσετε από θέση αδυναμίας. Σέβεται και ασχολείται μόνο με την δύναμη. Από πολλές απόψεις, ο τρόπος λειτουργίας του πρέπει να είναι πολύ οικείος σε όποιον κατανοεί τα ξεκάθαρα …. τροπάριά του για τις γυναίκες που καλούνται να αντιμετωπίσουν δυσάρεστες και άβολες αλήθειες για την φύση της πραγματικότητος, [δηλαδή σύμφωνα με τo αμερικανικό κινηματογραφικό απαξιωτικό λεξιλόγιο (slang) καλούνται να λάβουν το «Ερυθρό Χάπι» («Red Pill»), όπως πρωτοειπωθηκε στην διαβόητη ταινία «The matrix» το 1999].
Επίσης η «υπεργαμία του Τραμπ» (δηλαδή η αρέσκειά του να σχετίζεται ερωτικά με γυναίκες -που είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα – θεωρούν ότι είναι επιτυχημένος άρα τους προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια) είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό του χρηστικό δρώμενο, με άτομα που έχουν σχέση κοινωνικοοικονομικής εξαρτήσεως από αυτόν. Ο Τραμπ αρέσκεται διαρκώς να ξεκινά νέες τρυφερές και ρομαντικές σχέσεις, ενώ δεν έχει παύσει τις ανάλογες προηγούμενες και κάθε ταλαίπωρη ανόητη, που έχει μιαν μη ρεαλιστική ρομαντική εμμονή για τον Τραμπ θα χρησιμοποιηθεί γρήγορα, θα εξαπατηθεί και θα αφεθεί.
Οι άνθρωποι που σέβεται περισσότερο από όλους είναι άλλοι δισεκατομμυριούχοι σαν αυτόν και άνθρωποι που είναι ισχυρότεροι από αυτόν ή τουλάχιστον δυνατοί, αδίστακτοι και αποφασισμένοι (όπως οι πρόεδροι Πούτιν και Ερντογκάν) κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Είναι ήδη αρκετά μεγάλος για κάτι τέτοιο.
«Ο Τραμπ επαινούσε τον Χίτλερ» (όπως ισχυρίζονται οι άνθρωποι της «Δημοκρατικής Εθνικής Επιτροπής», ότι καταμαρτυρεί ο επι το μακρότερον Προσωπάρχης του και Στρατηγός 4 αστέρων των Πεζοναυτών Τζων Κέλυ, ο οποίος το αρνείται ως συκοφαντία). Ο πολεοδόμος και απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ Στηβ Μπάνον, ανώτερος στρατηγικός του σύμβουλος ως Προέδρου, είχε ανοικτά δηλώσει την εκτίμηση και τον θαυμασμόν του για τον Ιούλιο Έβολα, τον Σαρλ Μωράς, καθώς και για τον Πατ Μπιουκάναν….
Με αυτά και άλλα ετερόκλιτα «ρατσιστικά» σχόλια του ιδίου του Τραμπ βαυκαλίζονται οι Ευρωπαίοι θαυμαστές και απολογητές του, ενώ φρίττουν και κινδυνολογούν οι επικριτές και εχθροί του, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Ούτως ή άλλως μην εξάπτεσθε αδίκως, μην αυταπατάσθε ευχολογιακώς και μην εξαπατάσθε ανοήτως.
Όμως αληθεύει αναντιρρήτως ότι o Τραμπ δεν διεξήγαγεν πόλεμο, καθώς και ότι οι νυν … «Δημοκρατικοί» του αντίπαλοί, περισσότερον ανειλικρινείς και υποκριτές, αλλά ομοίως αδίστακτοι, σχετίζονται στενότερον αυτού με το ανηλεές Βαθύ Πλουτοκρατικόν Κράτος, τα ψευδεπίγραφα «Ανθρώπινα Δικαιώματα», την αμείλικτον Παγκοσμιοποίηση και την οίηση του American Century.
Supra victoriam jacet gloria!